Faksowanie

Faksowanie, wywodzące się od terminu faksimile, to metoda telekomunikacyjna służąca do przesyłania kopii dokumentów fizycznych – takich jak teksty, rysunki, wykresy, a nawet obrazy – przy użyciu sieci telefonicznej. Umożliwia ona digitalizację oryginalnego dokumentu u nadawcy, przesłanie tych cyfrowych danych na odległość, a następnie reprodukcję (wydruk) tego dokumentu w formie fizycznej u odbiorcy. Technologia ta, choć w wielu miejscach zastępowana przez nowsze metody komunikacji cyfrowej (jak poczta elektroniczna czy systemy zarządzania dokumentami), wciąż pozostaje w użyciu w pewnych sektorach (np. prawniczym, medycznym) ze względu na postrzeganą wiarygodność i ugruntowane procedury.

Centralnym elementem procesu faksowania jest urządzenie faksowe lub urządzenie wielofunkcyjne (MFP) wyposażone w funkcję faksowania. Gdy użytkownik chce wysłać faks, umieszcza oryginalny dokument w skanerze urządzenia (na szybie lub w automatycznym podajniku dokumentów – ADF). Skaner przegląda dokument, zazwyczaj linia po linii, konwertując zarejestrowany obraz na dane cyfrowe. W przypadku tradycyjnego, czarno-białego faksowania, obraz jest konwertowany na format binarny, gdzie każdy punkt jest interpretowany jako albo czarny, albo biały. Nowsze standardy pozwalają również na faksowanie w odcieniach szarości lub nawet w kolorze.

Zeskanowane dane cyfrowe są następnie poddawane kompresji, co jest kluczowe dla zmniejszenia ilości danych do przesłania i skrócenia czasu transmisji przez stosunkowo wolne (w porównaniu do nowoczesnych sieci internetowych) linie telefoniczne. Standardy kompresji używane w faksowaniu (jak MH, MR, MMR dla faksów czarno-białych Group 3 czy JPEG dla faksów kolorowych) są zoptymalizowane pod kątem efektywnego kodowania obrazów dokumentów.

Skompresowane dane cyfrowe trafiają do modemu faksowego urządzenia. Modem jest odpowiedzialny za modulację – czyli przekształcenie tych cyfrowych danych na sygnały analogowe (dźwięki), które mogą być transmitowane przez standardową analogową linię telefoniczną (PSTN). Następnie urządzenie faksowe nawiązuje połączenie telefoniczne z numerem faksu odbiorcy.

Po nawiązaniu połączenia, urządzenia faksowe obu stron wymieniają się sygnałami uzgadniającymi, znanymi jako “handshake”. Podczas tego procesu ustalane są parametry transmisji, które będą użyte do przesłania dokumentu, takie jak prędkość modemu (najwyższa możliwa dla obu urządzeń i jakości linii), rozdzielczość faksu i metoda kompresji. To uzgadnianie zapewnia, że urządzenia “rozumieją się” i są w stanie poprawnie przesłać i odebrać dane.

Po uzgodnieniu parametrów, modem faksowy nadawcy przesyła analogowe sygnały zawierające dane dokumentu przez linię telefoniczną. Na końcu odbiorczym, modem faksowy urządzenia odbiorczego odbiera te sygnały analogowe, poddaje je procesowi demodulacji (konwertuje je z powrotem na dane cyfrowe), dekompresuje dane i przesyła je do drukarki urządzenia faksowego. Drukarka odtwarza obraz dokumentu na papierze. Cały ten proces, od skanowania do wydruku, jest zazwyczaj automatyczny po zainicjowaniu wysyłania przez nadawcę.

Faksowanie, mimo że technicznie proste w swojej koncepcji, wykorzystuje złożony zestaw standardów i protokołów telekomunikacyjnych (zdefiniowanych głównie przez serię zaleceń T ITU-T, jak np. T.30 dla procedur transmisji) w celu zapewnienia niezawodnego i kompatybilnego przesyłu dokumentów na odległość przy użyciu istniejącej infrastruktury telefonicznej. Oprócz tradycyjnego faksowania przez linię telefoniczną, rozwój technologii doprowadził do powstania rozwiązań takich jak Faks internetowy, które wykorzystują sieć Internet do przesyłania faksów, często konwertując je na formaty cyfrowe (np. PDF) i eliminując potrzebę posiadania dedykowanego urządzenia faksowego i linii telefonicznej, co jest bardziej zgodne z nowoczesnymi cyfrowymi przepływami pracy.