Developer (wywoływacz)

Developer, znany również jako wywoływacz, to kluczowy komponent w technologii druku i kopiowania laserowego oraz LEDowego, który pełni rolę pośrednika w procesie przenoszenia tonera z zasobnika na bęben światłoczuły. Developer nie jest materiałem, który bezpośrednio tworzy obraz na papierze (tym jest toner), ale jest niezbędny do prawidłowego naładowania elektrostatycznego cząstek tonera i ich transportu w kierunku bębna.

Większość nowoczesnych systemów laserowych i LEDowych wykorzystuje dwukomponentowy system wywoływania, w którym developer składa się z dwóch głównych składników:

  1. Nośnik (Carrier): są to większe cząstki (zazwyczaj kuleczki o średnicy kilkudziesięciu do kilkuset mikrometrów), wykonane zazwyczaj z żelaza pokrytego specjalną warstwą polimerową. Cząstki nośnika mają właściwości magnetyczne i są przyciągane przez wałek magnetyczny w zespole wywoływania. Warstwa polimerowa na nośniku ma za zadanie kontrolować ładunek elektrostatyczny, który jest przekazywany na cząstki tonera poprzez tarcie.
  2. Toner: drobny proszek barwiący, który ma zostać przeniesiony na bęben. W systemie dwukomponentowym, toner nie jest bezpośrednio manipulowany przez wałek magnetyczny.

Proces wywoływania z użyciem developera przebiega w zespole wywoływania (Developer Unit):

  • Mieszanie i elektryzacja tonera: nośnik i toner są mieszane w zespole wywoływania. Podczas tego mieszania, poprzez tarcie między cząstkami tonera a cząstkami nośnika (tzw. elektryzacja przez tarcie – triboelectric charging), cząstki tonera uzyskują ładunek elektrostatyczny. Ładunek ten ma zazwyczaj przeciwny znak do ładunku, który został nałożony na nienaświetlone obszary bębna światłoczułego w procesie elektryzowania (lub ten sam znak, jeśli toner jest przyciągany do obszarów naświetlonych, w zależności od technologii).
  • Transport tonera do bębna: cząstki nośnika (z przyczepionymi elektrostatycznie cząstkami tonera) są przyciągane przez wałek magnetyczny w zespole wywoływania. Wałek magnetyczny obraca się w pobliżu powierzchni bębna światłoczułego. W miejscach, gdzie na bębnie znajduje się utajony obraz elektrostatyczny (czyli naładowane obszary odpowiadające treści dokumentu), siła elektrostatyczna między ładunkiem na bębnie a przeciwnym ładunkiem na cząstkach tonera jest silniejsza niż siła utrzymująca toner na cząstkach nośnika.
  • Przeniesienie tonera na bęben: w wyniku tej siły elektrostatycznej, cząstki tonera odrywają się od cząstek nośnika i przywierają do naładowanych obszarów na powierzchni bębna światłoczułego, tworząc obraz widzialny z tonera. Cząstki nośnika pozostają na wałku magnetycznym.

Developer w systemach dwukomponentowych nie jest zużywany w takim samym stopniu jak toner. Pełni rolę katalizatora i transportera dla tonera. Jednakże, z czasem, właściwości warstwy polimerowej na cząstkach nośnika ulegają degradacji, a same cząstki nośnika mogą się zużywać. Zużyty developer może nieprawidłowo elektryzować toner, co prowadzi do obniżenia jakości wydruku (np. blaknięcie, niejednolite zaczernienie) lub zwiększonego zużycia tonera. W związku z tym, developer również jest materiałem eksploatacyjnym i wymaga wymiany po wydrukowaniu znacznie większej liczby stron niż jedna kaseta z tonerem. W niektórych systemach (szczególnie mniejszych drukarkach biurowych) stosuje się jednokomponentowy system wywoływania, gdzie toner sam pełni rolę developera, posiadając własne właściwości magnetyczne i ładujące.